Soms voel je dat er iets ontbreekt in je werk, maar je weet niet goed wat het is. Je doet wat er van jouw wordt verwacht, en je bent goed in wat je doet.
Maar het kost je bakken veel energie.
Je komt ’s avonds thuis.
De voordeur gaat open en je hoort meteen geroezemoes, kinderstemmen, een partner die vraagt wat er nog in huis is. De afwas van gisteren staat er nog. Dochter - of zoonlief heeft een vraag over huiswerk.
Er moet nog gekookt worden. Of toch iets opgewarmd.
Je hoort het allemaal wel, maar het dringt niet binnen.
Je bent er fysiek maar, mentaal niet.
Je voelt dat je lontje korter wordt, je bent prikkelbaar.
En dan voel je je schuldig. Want dit zijn de mensen waar je van houdt.
En toch heb je geen ruimte meer voor hen.
Je eet gauw iets, scrollt doelloos op je telefoon of tablet en telt af naar het moment dat je mag slapen. Of misschien stel je net het slapen gaan uit.
Omdat je géén zin hebt in morgen.